ຄວາມຄິດ ແລະ ທິດສະດີກ່ຽວກັບການພັດທະນາ

ຄວາມຄິດ ແລະ ທິດສະດີກ່ຽວກັບການພັດທະນາ
1. ການພັດທະນາທາງດ້ານເສດຖະກິດ.
   - ການພັດທະນາ: ໝາຍເຖິງການປ່ຽນແປງໄປໃນທາງທີ່ດີຂຶ້ນ
   - ການພັດທະນາທາງດ້ານເສດຖະກິດ: ໝາຍເຖິງການປ່ຽນແປງໂຄງປະກອບຂອງປະຊາກອນ, ໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ ແລະ ສັງຄົມເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດການຂະຫຍາຍຕົວທາງດ້ານເສດຖະກິດ.
2. ທິດສະດີການພັດທະນາໃນປັດຈຸບັນ.
1. ທິດສະດີການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດ.
    ທິດສະດີນີ້ສະເໜີວ່າ: ການພັດທະນາເກິດຈາກການເຕີບໂຕຢ່າງໄວວາ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ພ້ອມກັນນີ້ທິດສະດີ (ການເຕີບໂຕເທົ່າສູນ) ຈາກຢູລົບຍັງໄດ້ສະເໜີວ່າ: ການພັດທະນາບໍ່ມີການເຕີບໂຕເລີຍ ເຫດຜົນກໍເພາະວ່າ ການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ສັງຄົມ ກໍ່ຊໍ່າກັບວ່າທຳລາຍສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ສັງຄົມ
2. ທິດສະດີການເຕີບໂຕເທົ່າສູນບໍ່ເໝາະກັບປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາ.
     ເຫດຜົນກໍ່ຍ້ອນວ່າ: ປະຊາກອນເພິ່ມຂຶ້ນໄວເຮັດໃຫ້ເກີດມີໄພວ່າງງານເກີດຂຶ້ນ ແລະ ມີຄວາມທຸກຈົນເກີດຂຶ້ນປະເທດທີ່ທຸກຈົນຈຳຕ້ອງໄດ້ຊອກທຸກວິທີທາງເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ.
3. ທິດສະດີການສ້າງປະເທດໃຫ້ເປັນປະເທດສະໄໝໃໝ່
ການສ້າງປະເທດໃຫ້ເປັນປະເທດສະໄໝໃໝ່ໝາຍຄວາມວ່າບໍ່ສະເພາະແຕ່ດ້ານເສດຖະກິດພຽງຢ່າງດຽວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ດ້ານນິໄສ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງປະຊາຊົນກໍ່ຕ້ອງໄດ້ປ່ຽນແປງໄປນຳອີກ ແນວຄວາມຄິດນີ້ຕ້ອງເບິ່ງໄປທີ່ (ອຸປະສັກຕໍ່ການພັດທະນາ) ໂຕເລັ່ງຂອງການພັດທະນາທິດສະດີນີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນນິຍົມແບບຊາວຕາເວັນຕົກແບບອາເມລິກາ ແລະ ເຊີດຊູການພັດທະນາອາເມລິກາໃຫ້ເປັນແບບຢ່າງທີ່ນຳໜ້າຂອງການປ່ຽນແປງທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ.
ກ. ແນວຄວາມຄິດຕາມແນວທິດສະດີພາວະທັນສະໄໝ
     ເປັນທິດສະດີທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມສູງ ໃນປະເທດຕາເວັນຕົກໃນສະໄໝສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ່ສອງ ແລະ ໄດ້ແຜ່ຫຼາຍຢູ່ແຖບຢູລົບຕາເວັນຕົກແຜ່ໄປສູ່ປະເທດດ້ອຍພັດທະນາເພາະເປັນແນວຄວາມຄິດໃນການປ່ຽນແປງໃນແງ່ຕ່າງໆຂອງຊີວິດມະນຸດໂດຍອາໃສທິດສະດີເສດຖະສາດ ແລະ ສັງຄົມສາດຈາກອາເມລິກາເປັນຕົວແບບ.
     ອິງຕາມທິດສະດີຂອງທ່ານ Huntington 1968 ເວົ້າວ່າການພັດທະນາໃຫ້ທັນສະໄໝຈະຕ້ອງດຳເນີນໄປໃນແງ່ເສດຖະກິດ ແລະ ສັງຄົມ, ການເມືອງ, ຄວາມຮູ້ສຶກນຶກຄິດ ແລະ ຄວາມຮູ້ຂອງຄົນໃນສັງຄົມສະນັ້ນຕ້ອງປະຕິບັດແຕ່ລະດ້ານຄື:
- ການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ທັນສະໄໝທາງດ້ານເສດຖະກິດ
- ການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ມີຄວາມທັນສະໄໝດ້ານສະຕິປັນຍາ
- ການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ມີຄວາມທັນສະໄໝທາງດ້ານການເມືອງ
3. ທິດສະດີໂຄງປະກອບສ້າງ
1. ທິດສະດີ
     ທິດສະດີໂຄງປະກອບນີ້ແມ່ນທິດສະດີການວິພາກວິຈານການພັດທະນາອີກທິດສະດີໜຶ່ງໂດຍພິຈາລະນາທັງໝົດໂຄງປະກອບຂອງສັງຄົມ ແລະ ວິເຄາການປ່ຽນແປງໂຄງປະກອບນຳວິທີຕົ້ນຕໍແມ່ນວິເຄາະໂຄງປະກອບສ້າງຂອງສັງຄົມ, ມີສາຂາໜຶ່ງຂອງທິດສະດີທີ່ເອີ່ນວ່າ: ທິດສະດີເພິ່ງພາ.
     ບັນທັດຖານ ແລະ ຮູບແບບການດຳເນີນຊີວິດ ປ່ຽນໄປທຸກຄົນ, ທຸກໄວ ມີຄວາມຄິດກ້ວາງໄກ. ທັງນີ້ກໍເພາະວ່າມີການນຳເອົາຄວາມຮູ້ ວິທະຍາສາດສະໄໝໃໝ່ກ່ຽວກັບທຸກດ້ານຂອງຊີວິດມະນຸດມາປະຍຸກໃຊ້.
2. ການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ທັນສະໄໝທາງສັງຄົມ
     ທ່ານ lerner ປີ 1958 ໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ: ຄົນໃນສັງຄົມມີການປ່ຽນຄ່ານິຍົມທ່າທີ ແລະ ຄວາມຄາດຫວັງໃນລັກສະນະທີ່ຍອມຮັບໄວ້, ການປ່ຽນແປງນັ້ນເກີດຂຶ້ນໄດ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນຄວາມປາດຖະໜາຂອງຄົນມີລັກສະນະເອີ້ນວ່າບຸກຄະລິກະພາບສາມາດປັບຕົວເຂົ້າກັບການປ່ຽນແປງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນສະພາບແວດລ້ອມ.
     ການພັດທະນາທາງສັງຄົມຕ້ອງດຳເນີນໄປຄຽງຄູ່ກັບແນວຄິດຄວາມຮູ້ທາງການເມືອງ, ການພັດທະນາທາງເສດຖະກິດ ປະກອບດ້ຍການປ່ຽນແປງ ໄປສູ່ຄວາມເປັນຕົວເມືອງທີ່ທັນສະໄໝຂອງສັງຄົມ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີການຍ້າຍຖິ່ນຖານເຂົ້າສູ່ຕົວເມືອງ.
     ແນວໃດກໍ່ຕາມການເພີ່ມພູນນັ້ນໜ້າຈະຢູ່ໃນຂອບທີ່ເປັນເປົ້າໝາຍ ແລະ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຂອງສັງຄົມ.
     ກ. ການພັດທະນາໃນແຕ່ລະເຂດຂອງແຕ່ລະປະເທດບໍ່ເທົ່າທຽມກັນມີບາງເຂດ ທີ່ມີການພັດທະນາສູງ ແລະ ກໍມີບາງເຂດທີ່ມີການພັດທະນາໜ້ອຍ
     ຂ. ໂຮງງານອຸດສາຫະກຳເກົ່າແກ່ຊຸດໂຊມ ເນື່ອງຈາກວ່າປະເທດເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳມາເປັນເວລາດົນນານແລ້ວ.
             
                                               
4. ປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາ
     ເພິ່ນມັກເອີ້ນປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາເປັນຫຼາຍຊື່ເຊັ່ນ: ປະເທດດ້ອຍພັດທະນາ, ປະເທດພວມພັດທະນາ. ບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້ມີລັກສະນະລວມດັ່ງລຸ່ມນີ້:
          - ສ່ວນຫຼາຍເຄີຍເປັນຫົວເມືອງຂຶ້ນ ຫຼື ເຄິ່ງເມືອງຂຶ້ນຂອງຈັກກະພັດ.
- ປະຊາຊົນມີລາຍໄດ້ຕໍ່າ ແລະ ທຸກຈົນ
- ປະຊາຊົນປະກອບອາຊີບກະສິກຳເປັນຕົ້ນຕໍ (70-80%) ສະມັດຕະພາບແຮງງານຕໍ່າ
- ປະຊາຊົນສ່ວນຫຼາຍອາໃສຢູ່ຊົນນະບົດ (ຢູ່ຕົວເມືອງບໍ່ເຖິງ 2%)
- ອັດຕາການເກີດສູງພ້ອມດຽວກັນນັ້ນອັດຕາການຕາຍກໍສູງ, ປະຊາກອນໜຸ່ມຫຼາຍແຕ່ອາຍຸຍືນພັດຕໍ່າ.
- ສຸຂະພາບ ແລະ ໂພສະນາການຂອງປະຊາກອນບໍ່ທັນໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ.
- ລະດັບການສຶກສາຂອງປະຊາກອນຕໍ່າ (ບາງປະເທດໃນອາຟຣິກາປະຊາຊົນຮູ້ໜັງສືບໍ່ເຖິງ 30%).
1. ຄວາມຄິດເຫັນຂອງນັກວິຊາການ ກ່ຽວກັບແນວທາງເສດຖະກິດຂອງບັນດາປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາ
        ນັກວິຊາການໃນດ້ານການພັດທະນາມີຄວາມເຫັນແຕກຕ່າງກັນໃນແນວທາງການພັດທະນາສຳລັບປະເທດພວມພັດທະນາທັງຫຼາຍ ແລະ ທີ່ສຳຄັນມີ 3 ກະແສແນວຄິດດັ່ງນີ້:
        ກ. ນັກວິຊາການກຸ່ມໜຶ່ງມີຄວາມເຫັນວ່າ ການທີ່ຈະພັດທະນາປະເທດພວມພັດທະນາໃຫ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມຍາກຈົນນັ້ນແມ່ນບໍ່ມີທາງເປັນໄປໄດ້ງ່າຍໃນອານາຄົດມໍ່ໆນີ້ເພາະບັນຫາຂອງປະເທດເຫຼົ່ານັ້ນມີຫຼາຍເກີນໄປໃນໂລກປັດຈຸບັນຄ່າຄອງຊີບນັບມື້ນັບສູງຂຶ້ນເປັນລາຄານໍ້າມັນ, ລາຄາເຄື່ອງສຳເລັດຮູບຕ່າງໆປະຊາກອນຂອງປະເທດພວມພັດທະນານັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວວາເຮັດໃຫ້ຄວາມຫວັງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງປະຊາກອນ ໃນປະເທດພວມພັດທະນາສູງຂຶ້ນນັ້ນມີໜ້ອຍເຕັມທີ.
        ຂ. ນັກວິຊາການບາງກຸ່ມມີຄວາມເຫັນວ່າ ເພື່ອຢາກໃຫ້ປະເທດພວມພັດທະນາຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຈົນນັ້ນຕ້ອງສຸມໃສ່ການການພັດທະນາອຸດສະຫະກຳໃຫ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວວາ.
        ຄ.ນັກວິຊາການກຸ່ມໜຶ່ງ ມີແນວຄວາມຄິດແບບສາຍກາງ ໂດຍມີຄຳເຫັນວ່າປະເທດພວມພັດທະນາຄວນພັດທະນາດ້ານກະສິກຳ ແລະ ອຸດສະຫະກຳ ໄປພ້ອມໆກັນ, ເຮັດໃຫ້ອຸດສະຫະກຳ ແລະ ກະສິກຳເພິ່ງພາອາໃສກັນຊຸກຍູ້ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ, ສ້າງຕະຫລາດພາຍໃນ ຢາກເຮັດໄດ້ແນວນັ້ນ ຕ້ອງພັດທະນາດ້ານອື່ນໆໄປພ້ອມໆກັນເຊັ່ນ: ການສຶກສາ, ສາທາລະນະສຸກ ແລະ ລະບົບສາທາລະນຸປະໂພກ.
5. ປຽບທຽບປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວກັບປະເທດທີ່ພວມພັດທະນາ.
     ປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວໝາຍເຖິງປະເທດດັ່ງນີ້: ສະຫາລັດອາເມລິກາ, ການາດາ, ບັນດາປະເທດຢູລົບ (ຍົກເວັ້ນມານຕາ), ນິວຊີແລນ, ອັບຟິຣກາໃຕ້, ຍີ່ປຸ່ນ, ອິສຣາແອນສ່ວນເຫຼືອນັ້ນຖືວ່າເປັນປະເທດພວມພັດທະນາ.


ຖະແຫຼ່ງການພັດທະນາ ປະເທດພັດທະນາແລ້ວ ປະເທດພວມພັດທະນາ
ລາຍໄດ້ຕໍ່ຫົວຄົນ ສູງກ່ວາ 1000 USD ຕໍ່າກ່ວາ 1000 USD
ດ້ານໂພສະນາການ ເກີນ 3000 ກາລໍຣີ/ວັນ ຕໍ່າກ່ວາ 3000 ກາລໍຣີ/ວັນ
ອັດຕາເພີ່ມປະຊາກອນ ສ່ວນໃຫ່ຍຕໍ່າກ່ວາ 1% ສ່ວນໃຫ່ຍຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 2,9%

ອາຍຸຍືນອງປະຊາກອນ ເກີນ 70 ປີ ສ່ວນໃຫ່ຍຢູ່ລະຫວ່າງ 41-50 ປີ
ອັດຕາສ່ວນຊາວກະສິກອນ ສ່ວນໃຫ່ຍຢູ່ລະຫວ່າງ  1-25% ສ່ວນໃຫ່ຍຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 50-90%
ລະດັບການສຶກ ເກີນ 9% ສ່ວນໃຫ່ຍຢູ່ໃນລະຫວ່າງ 25-50%

ຂ່າວອຶ່ນໆທີ່: https://taidam-news.blogspot.com